مقایسه اثر خوراکی کوتاه مدت ریتالین بر رفتارهای هیجانی (ترس و اضطراب) موش صحرایی نر سالم و دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

زمینه و هدف ترس یک واکنش طبیعی در مقابل خطر است که مهم ترین نشانه آن عدم تحرک و فقط تنفس است. طبق تحقیقات انجام شده منطقه اصلی ترس و اضطراب آمیگدال بوده که اختلال و یا تخریب این ناحیه سبب عدم یادگیری و بیان ترس می گردد. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثر خوراکی کوتاه مدت ریتالین بر رفتارهای هیجانی (ترس و اضطراب) موش صحرایی نر سالم و دیابتی شده با استرپتوزوتوسین تعریف گردید. مواد و روش ها مطالعه تجربی حاضر روی 48 سر موش رت نر نابالغ در سن سه هفته در قالب 8 گروه 6 تایی انجام شد. گروه کنترل، گروه های شامل موش های سالم با دریافت دوزهای مختلف ریتالین (5/ 2، 5 و 10mg/kg)، گروه دیابتی، و گروه های دیابتی که دوزهای مختلف ریتالین (5/ 2، 5 و 10mg/kg) را بصورت گاواژ دریافت کردند. بعد از گذشت 7 روز (دوره کوتاه مدت) به منظور بررسی رفتارهای شبه اضطرابی و دیگر پارامترهای مرتبط با آن، موش ها در دستگاه Elevated Plus Maze مورد سنجش قرار گرفتند. یافته ها نتایج حاکی از آن بود که در گروه های سالم با افزایش دوز ریتالین، ترس، از کاهش معنی داری نسبت به گروه کنترل برخوردار بود. همچنین در گروه های دیابتی + ریتالین نیز با افزایش دوز ریتالین، کاهش معنی داری در ترس نسبت به گروه دیابتی مشاهده گردید. نتیجه گیری یافته های این پژوهش اثر ضد اضطرابی ریتالین (متیل فنیدیت) را اثبات می نماید. * نویسنده مسئول: دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران، دانشکده علوم پایه. پست الکترونیک: [email protected]